تاکی بــــه تمنـــای وصـــال تو یگانه          اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

خواهدبه سر آید، شب هجران تو یانه          ای تیـــر غمـــت را دل عشــــاق نشــانه

جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

رفتـــم به در صومعــهٔ عابـد و زاهد            دیدم همـه را پیش رخت راکـع وساجد

در میکده رهبانم و در صومعه عابد            گــه معتکــف دیـــرم و گــه ســاکـــن مسجد

یعنی که تــو را می‌طلبــم خانه به خانه

روزی که برفتند حریفان پی هر کار           زاهدسوی مسجد شد ومن جانب خمار

من یار طلــب کردم و او جلوه‌گه یار           حاجــی به ره کعبــه و من طالـب دیدار

او خانه همی جوید و من صاحب خانه

هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو         هر جـا که روم پرتـو کاشانه تویی تو

در میکـــده و دیـر کـه جـانـانـه تویی تو         مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو

مقصــود تـویـی کعبـه و بتخـانه بهانه

بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید             پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید

عارف صفت روی تودر پیر وجوان دید           یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید

دیوانـه منـم مـن که روم خانه به خانه

عاقـــل به قوانیـــن خــرد راه تــــو پوید            دیوانــه برون از همــه آیـیـن تو جوید

تـا غنچـــهٔ بشکفتـــهٔ ایــن بـاغ کـه بوید            هر کس به زبانی صفــت حمد توگوید

بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه

بیچاره بهائی که دلش زارغم توست             هرچندکه عاصی است زخیل خدم توست

امید وی از عاطفــت دم به دم توست             تقصیـــر خیــــالی بــه امیـــد کرم توست

یعنی که گنه را به از این نیست بهانه

شعر : شیخ بهایی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: